Czym jest współuzależnienie?

To, w jaki sposób bliscy osoby uzależnionej od alkoholu, narkotyków czy pracy radzą sobie z toksyczną relacją z tą osobą i odnajdują się w trudnej sytuacji, określa się mianem współuzależnienia. Nie ma wątpliwości, że uzależniony często nie panuje nad swoimi emocjami, nie radzi sobie z bliskością, a także bywa agresywny. Wspomniane wahania nastrojów i negatywne zachowania odbijają się na osobach z najbliższego otoczenia uzależnionego. Współuzależnienie polega na przystosowaniu się do sytuacji. Przystosowanie to prowadzić może jednak do nieodwracalnych zmian w relacjach z najbliższymi.

Współuzależnienie – jak zdiagnozować?

O współuzależnieniu można mówić wtedy, gdy negatywne relacje i stosunki z uzależnionym wpływają na wszystkie aspekty życia. To, jakie działania podejmuje współuzależniony, zależą od trudnych relacji z osobą uzależnioną. Powstaje błędne koło – im bardziej angażujemy się w skomplikowaną relację, tym więcej cierpienia odczuwamy, tym więcej porażek ponosimy. Wydaje nam się, że mamy wpływ na osobę uzależnioną, jednak jest zupełnie odwrotnie. Wszystkie sprawy odkładamy na dalszy plan, całą uwagę poświęcając relacji z bliską osobą. Żyjemy w przekonaniu, że jeśli na nią wpłyniemy, zaznamy szczęścia

Współuzależniony odczuwa wahania nastrojów. Z jednej strony traci poczucie, że osiągnie swoje cele, że wpłynie na drugą osobę, z drugiej strony jest całkowicie przekonana, że to, co robi ma sens i odnosi zamierzone skutki. Osoba, która żyje w bliskich relacjach z uzależnionym, nie ma czasu na swoje sprawy, bowiem w pełni poświęca się drugiej osobie.

Współuzależnienie od alkoholu

Rytm dnia rodziny, w której występuje problem alkoholowy, determinowany jest przez działania i zachowania osoby uzależnionej. Na barkach współuzależnionego spoczywa odpowiedzialność za działania alkoholika. Przykładowo, jeżeli mąż uzależniony od alkoholu notorycznie nie pojawia się w pracy i wreszcie zostaje zwolniony, żona przejmuje na siebie ciężar związany z opłacaniem rachunków, rat kredytu. Osoba współuzależniona wyróżnia się także opiekuńczością i empatią. Na dodatek dba o to, by alkoholika nie dotykały konsekwencje jego własnych działań. Życie w związku z osobą uzależnioną jest związane z niską samooceną, niskim poczuciem własnej wartości. Bliscy uzależnionego często czują się winni istnienia patologicznej, trudnej sytuacji. Z reguły osoby współuzależnione są w stanie akceptować coraz bardziej patologiczne zachowania uzależnionego, ciągle przesuwając granicę tolerancji.

Porady dla współuzależnionych

Przede wszystkim o uzależnieniu trzeba rozmawiać. Warto zacząć od wyjaśnienia podstawowych kwestii dzieciom. One często widzą więcej niż nam się wydaje, a patologiczna sytuacja w domu może bardzo negatywnie rzutować na ich stan psychiczny, poczucie własnej wartości. Warto odwiedzić ośrodek leczenia współuzależnień. Osoby doświadczone podpowiedzą, co warto zmienić w naszym zachowaniu, by pomóc uzależnionej osobie i przestać tkwić z toksycznej sytuacji. W specjalistycznej placówce możemy uzyskać wszystkie niezbędne informacje o chorobie alkoholowej, specyfice uzależnienia oraz współuzależnienia. Profesjonaliści kompleksowo podchodzą do sytuacji, problemów podopiecznych, dzięki czemu proces wychodzenia ze współuzależnienia może być skuteczny.

Walka ze współuzależnieniem w pierwszej fazie polega przede wszystkim na nauce wyznaczania granic. Osoba współuzależniona musi znaleźć czas dla siebie. Warto skupić się na dzieciach, podejmować działania właśnie z myślą o nich. Poza tym należy porzucić poczucie odpowiedzialności za działania podejmowane przez uzależnionego. Proces jest złożony i wymaga czasu. Istotny jest upór i konsekwencja w dążeniu do celu. Oczywiście chwile słabości są nieuniknione. W razie ich wystąpienia, wskazana jest rozmowa z przyjacielem, rodziną lub terapeutą.