Dorosłe córki alkoholików – jakich partnerów wybierają?

Ojciec jest pierwszym mężczyzną w życiu córki i to jego postawy, zachowania oraz sposób budowania relacji z innymi często stają się dla niej punktem odniesienia w dorosłym życiu. Jeśli był obecnym, wspierającym i kochającym rodzicem, córka wyrasta na kobietę pewną siebie, potrafiącą budować zdrowe, stabilne związki. Czuje się wartościowa, zna swoje granice i wie, czego oczekuje od relacji.

Sytuacja wygląda zupełnie inaczej, gdy ojciec był emocjonalnie nieobecny, chłodny, nadmiernie zapracowany lub – co gorsza – zmagał się z alkoholizmem. W takim przypadku córka może dorastać w poczuciu niepewności, lęku i braku akceptacji. Brak wzorca bezpiecznej relacji sprawia, że w dorosłym życiu podświadomie powiela destrukcyjne schematy lub całkowicie unika zaangażowania.

W rodzinie alkoholowej dziewczynka często musi radzić sobie z niestabilnością emocjonalną, przemocą, chaosem i brakiem poczucia bezpieczeństwa. Taki bagaż doświadczeń związany z syndromem DDA (Syndrom dorosłego dziecka alkoholika) przekłada się na problemy – zwłaszcza w sferze związków w dorosłym życiu. Córki ojców alkoholików często biorą udział w terapii z powodu problemów emocjonalnych wynikających z dzieciństwa.

Cechy charakterystyczne dorosłych córek alkoholików

Dorosłe dzieci alkoholików często noszą w sobie ślady dzieciństwa naznaczonego niestabilnością emocjonalną, brakiem poczucia bezpieczeństwa i trudnymi relacjami z ojcem. Dorosłe dziecko alkoholika często zmaga się z trudnościami emocjonalnymi i relacyjnymi. Wpływa to na ich sposób postrzegania siebie, budowania relacji oraz reagowania na emocje. Choć każda historia jest inna, można wyróżnić pewne cechy wspólne, które często pojawiają się u kobiet wychowanych w rodzinach z problemem alkoholowym:

• Niskie poczucie własnej wartości – przekonanie, że nie są wystarczająco dobre,
• Poczucie winy — obwinianie się w sytuacjach stresowych,
• Lęk przed bliskością i odrzuceniem – unikanie głębokich relacji lub przyciąganie niedostępnych emocjonalnie partnerów,
• Nadodpowiedzialność i potrzeba kontroli – trudność w odpuszczaniu i proszeniu o pomoc,
• Skłonność do poświęcania się w związkach – wchodzenie w relacje oparte na ratowaniu drugiej osoby,
• Perfekcjonizm i strach przed porażką – ciągła potrzeba udowadniania swojej wartości,
• Trudności w regulacji emocji – wahania nastroju lub tłumienie uczuć,
• Lęk przed konfliktem i brak asertywności – unikanie konfrontacji kosztem własnych granic,
• Samotność, nawet wśród ludzi – poczucie niezrozumienia i trudność w otwieraniu się na innych.

Świadomość tych mechanizmów to pierwszy krok do ich przepracowania. Terapia, wsparcie bliskich i praca nad sobą mogą pomóc wyrwać się z destrukcyjnych schematów i budować zdrowe, satysfakcjonujące relacje.

Schematy związkowe dorosłych dzieci alkoholików

Dorosłe córki alkoholików często funkcjonują w jednym z trzech dominujących wzorców relacyjnych. Wybór ten jest zwykle nieświadomy i wynika z mechanizmów wykształconych w dzieciństwie.

 Krótkotrwałe, nietrwałe związki

Niektóre kobiety z doświadczeniem DDA nie potrafią zaangażować się w relację na dłużej. Obawa przed skrzywdzeniem, zdradą czy porzuceniem sprawia, że unikają bliskości i nie potrafią zaufać partnerowi. Niskie poczucie własnej wartości powoduje, że mają przekonanie, iż „nie zasługują” na miłość, co może prowadzić do sabotowania własnych relacji. Takie osoby często doświadczają zazdrości i lęku przed bliskością, co w konsekwencji prowadzi do szybkiego rozpadu związku. Dodatkowo, osoby te mogą wykazywać ryzykowne zachowania seksualne jako formę ucieczki od emocjonalnego bólu.

Współuzależnienie i wchodzenie w destrukcyjne relacje

Niektóre córki alkoholików w dorosłym życiu trafiają na partnerów z problemem uzależnienia lub innego rodzaju dysfunkcją. Powodem jest głęboko zakorzeniona potrzeba „ratowania” – szczególnie jeśli w dzieciństwie nie udało się uratować własnego ojca. Kobiety te czują się potrzebne tylko wtedy, gdy mogą się kimś opiekować i naprawiać jego życie. Często nieświadomie powielają schemat matki, która latami znosiła uzależnienie męża, ucząc tym samym córkę, że miłość równa się poświęceniu. Osoby z syndromem DDA mogą częściej borykać się z uzależnieniami od alkoholu i innych substancji psychoaktywnych, co wpływa na ich życie emocjonalne i społeczne.

Całkowite unikanie związków

Kobiety, które w dzieciństwie nie zaznały pozytywnych emocji ze strony ojca, mogą w dorosłości całkowicie odrzucać bliskość z mężczyznami. Brak wzorca zdrowej relacji, doświadczenie przemocy emocjonalnej lub fizycznej i głęboko zakorzeniona nieufność prowadzą do przekonania, że związki są zagrożeniem, a mężczyźni nie są godni zaufania. Takie osoby często wybierają samotność, uważając ją za bezpieczniejszą niż ryzyko ponownego zranienia.

Czy córka alkoholika może stworzyć zdrowy związek?

Choć alkoholizm i jego konsekwencje w życiu dorosłym często zostawiają trwałe ślady w psychice dorosłych dzieci alkoholików, nie oznacza to, że są one skazane na nieszczęśliwe życie. Świadomość mechanizmów wyniesionych z dzieciństwa to pierwszy krok do zmiany. Kluczowe jest przepracowanie przeszłości, najlepiej w ramach terapii indywidualnej lub grupowej dla DDA. Dzielenie się swoimi trudnymi przeżyciami może pomóc w procesie zdrowienia, ponieważ pozwala na zrozumienie wpływu trudnej przeszłości na życie oraz zachęca innych do akceptacji i pracy nad własnymi zranieniami.

Terapia pomaga w:

• zrozumieniu i przepracowaniu traum,
• odbudowie poczucia własnej wartości,
• nauczeniu się stawiania granic w relacjach,
• budowaniu zdrowych, pełnych szacunku związków.

Choć dzieciństwo w rodzinie alkoholowej niesie za sobą trudne doświadczenia, nie determinuje ono przyszłości. Zmiana jest możliwa – wymaga jednak świadomej pracy nad sobą i otwartości na wsparcie specjalistów.